Çocuklar anlardý, biz anlardýk bizi Akýp giderdi yanýmýzdan Bahçeleri gül bezeli bahçývansýz beyaz evler Duygularýmýzý bedenlerimize sarar Çok az konuþurduk Göz göze geldiðimizde kýzarýr gülerken utanýrdýk
Seyyardan, külahta dondurmaydý vazgeçilmezimiz Sonra yolun ortasýndaki Mahalle çeþmesiydi duraklama yerimiz Taþtan çizgiden, oyunlar kurar Adýmlarýmýzý sayardýk Ben kaybederdim o mutlu olurdu Salýncaklara tutunur yan yana uçardýk
Zaman hep dar olurdu Varmadan yolun sonuna geri dönerdik Söyleyeceklerimiz özlemlerimiz yarým kalýrdý Sabahlarý bekleyiþimiz hayallerimizle süslenir Yarý yolu tamamlama gayretiyle aklýmýz Bir sonraki Okul çýkýþýna kilitlenirdi
Çocuklar anlardý, biz anlardýk bizi Ýpek gibi, su gibi kayýp gittik Biçildiði kadardý Büyütemediðimiz çocukluk Ne kadar çabuk büyüdük…
Sosyal Medyada Paylaşın:
bilal karaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.