Seni aþkýn narýnda yakmýþlar da Yüzükoyun býrakýlmýþým topraðýna Heykel týraþýn beton artýðý tozlarýnda Kanadý kýrýk kelebeðin ayak izleriyim mira
Küllerinden esen duman çekiyor gözlerimi Kaftaný safir gecelerde Petunyasýz düþler anlatýlýyor Saçma sapan geçiyor merasimin korosu Kendi bildiðince gidiyor Ay’ýn ulaþamadýðý yerde bulutlar Ben bana kalýyorum aþk kandýrýlýyor mira
Senin çið beyaz tenini kutsuyor aklýnca Yeni yetme hikâyeler avcýsý
Niçin anlamak istemiyorsun Ellerinin kaný çekiliyor Her gün bir oyunun Figüraný haline dönüþüyorsun
Ah mira ah Hayallerinin þehrinin Sýrra kadem sokaklarýnda Toz duman kalýyorum Senin gözyaþlarýnda Can bulmak fýtratýma ters düþüyor Gören kör Ýþiten saðýr Dili olan ahraz divaneyim Üzerimden sular geçip gittiðimde O gün beni anlayacaksýn biliyorum… Bilal KARAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
bilal karaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.