Bu gece, sokaklar mý adýmlarýma , ben mi sokaklara teslim bilmiyorum. Günü ötelemek Geceye sarýlmak istiyorum, körük gibi inip çýkýyor göðsüm... ve gömülmek istiyorum, gömülmek gecenin içindeki yalnýzlýða, el sallýyorum bir yandan, geçip giden gençlik çaðlarýma.
sen ey, sen yerden bitme kadýn, nereden girdin gönlüme. desem ki renklisin, gök kuþaðýnýn en güzel renkleri gibi, deðilsin. desem ki bakýþlarýn delici, mor menekþenin albenisi var bebeklerinde, deðil, desem ki dudu dillisin, sen konuþunca bülbüller bile keser þakýmayý, hiç deðil, söyle bana, söyle haydi þu gönlüme nasýl girdin?
iþte, iþte böyle, deli düþüncelerle, yemezsem bir kurt gibi kendimi, sabahý bulmaz, yarýna çýkmaz inan ki, sensizliðim, ya sen bulacaksýn beni, ya da, ya da ben bekleyeceðim ölümün bilinmez dehlizlerinde seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyazi yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.