Ayrılığın masal hali

Kaygýsýz, ayaðýna çabuk bir kilit açýldý.
Döküldükçe döküldü içim.
Nedenini bilmem, aklým da ermez.
Kýþ pusuda beklerken, gönlüm ile ateþi dürtükledim.
Gündüz kýsaydý, gece uzun.
Kasvetli ve yýldýzsýz.
Ufkumu dolduruyor duman kurdeleleri. 
Orak misali tepemizde hilâl.

Üþüyordum ve gözlerimin kepenkleri iniyordu. 
Baþým köprücük kemiðinin eski tanýdýk kuytusuna yaslandý.
Karanlýkta bir suret cisimleþti.  
Afallatan düþ gücüm dýþa vurdu yine.
Ýðne deliðinden saraylar, sultanlar dolu masallar geçirdim.
Ben acý masallara tüneyen kuþ oluverdim yine.

Bir kervan geçti yanýbaþýmýzdan
Biz duymadýk ne çýngýrak þýngýrtýsý, ne deve homurtusu.
Kýzýllý kahveli kumlardan kümecikler havalandý.
Ateþe bir büyük odun daha atarken.

Çaydanlýðýn kulpuna bir çubuk geçirip aldým ateþten.
Mis gibi kokusu havaya yayýldý.
Arasý açýk diþleryle gülümsedi.
Ben omzunda nasýl uyukladýðýmý  hatýrladým.
Anmamanýn bir faydasý olur gibi,
Kurmadým ayrýlýk cümleleri.
Yüzü alevlerle turuncu kýzýl ýþýldadý. 
Fikrimden bihaber.

Sebebim sen, diyecektim.
Susturdu.
Yüzünde buhar gibi tüten mahcubiyeti.
Boðazýnda deli gibi atan yüreði.
Çok derinlerde yýrtýlmýþ bir þeyler.
O eskiden ufka ulaþan kanatlarýnda,
Gýcýrtýlý bir inilti.  
Eli kurtarmak için parmaðý kesmeye hazýr.

Ayaða kalktýk. 
Üstündeki soðuk topraðý silkeledi.
Birgün... dedi ve umdu.
Donuk sabah yýldýzlarýna inattý ummasý. 
Çölün ve dünyanýn enginliðine yollamak istedi ayrýlýðý.

Ben unutmadým.
Biz hep kaðýttan bir aðacýn altýnda gölgelenmiþtik.
Güneþle yanan, yaðmurla hamurlaþan. 
 
Güneþ ufukta son kez kabartma bir akik gibi doðdu bizim için.
Yerde közün son pýrýltýlarý...

Aðlamak yok,dedim.
Artýk gözyaþlarýný sevmiyordum.
Terazide neþe ile aðýr tartan alyanslar,
Kýzýllý kahveli toprakta sessizce savruldu.
 





  
 

Sosyal Medyada Paylaşın: