Elveda gardaş.

Ey uykuya dalmýþ insan.
Karþýdaki bizim daðlara güneþ doðdu kalksana.
Neden yatarsýn.
Gün çoktan ýþýdý görmez misin baksana,
Yüzünü örtmüþler
Sýrt üstü sessizce yatarsýn.
Mecalin mi yok senin kalkmaya.
Ben halini sormaya geldim doðrulup baksana.

Yine dün gibi, gidelim kahveye.
Rüya mý gördün.
Gidersin sen þu meçhul yere.
Sen hasta yatalý üç kiþi kaldýk, kalk gel dörtle kareyi,
Sen çoktandýr gitmezsin diye,
Varan yok kahveye…

Ey uykuya dalmýþ insan…
Bahar geldi yeniden,çok sevdiðin güller açtý bahçende.
Hatýrladýn mý sen..
Geldin geçen yýl baharda bahçede gül keserken,
Demiþtin bana.
Akþam sen yoktun çok içtim yine ben.
Sabah oldu güneþ doðdu kalkamadým yerimden.
Keþke sen de olsaydýn,
O kadar içmezdim ben.


Doðrul kader arkadaþým doðrul yerinden.
At üstünden sýmsýký sarýlmýþ þu beyaz örtünü.
Gücün mü yoktur, kalkamazsýn.
Açamazsýn sen üstünü,
Nedir bu sessizlik.
Ýnsan dolu her yer ve bir telaþ var yine.
Var mý bir hayrýn.
Diksinler zenginler gibi,
Senin büstünü en sevdiðin yere…

Elveda gardaþlýk.
Ben de gelirim çok geçmeden ya bu gün ya yarýn.
Derim ben de yatarken.
Bana da arkadaþýma sardýðýnýz ak bezden sarýn.
Bu dünya fani...
Vardýðým yer gerçek,
Ekmek su istemem, sevap dolsun karýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: