İnsanlık Zor Be Ustam.

Vurdukça acýmadan hayat paslý hançeri
Küçücük yüreklerde insanlýk er be ustam
Kimi seyire bakar, kimi borçlu çýkarýr
Herkese göre deðil insanlýk ar be ustam.

Allý morlu renkliydi ihanet resimleri
Nasýl da efsunluydu küf kokan cisimleri
Bir kaç dostum harici kalmadý isimleri
Henüz daha ölmemiþ insanlýk var be ustam.

Niceleri vardý ki bir selama kul oldu
Niceleri vardý ki bir kelama el oldu
Niceleri vardý ki bir eleme del’oldu
Düzen ne de deðiþmiþ insanlýk zor be ustam.

Sen yine ek tohumu ister toprak ister taþ
Gün olur devran döner eðilir gökteki baþ
Ne defter ne kalemle yazýlmaz kalpteki düþ
Hayat böyle neylersin insanlýk kor be ustam.

Kul bilmezse bilmesin rabbim bilsin o yeter
Eller sefa sürerken özüm gülsün o yeter
Dost diyebildiklerim kalbime dolsun yeter
Yetmiþ alem dolaþsan insanlýk bir be ustam.

Yüksel Beyocaktan

Sosyal Medyada Paylaşın: