Uçurum !

Yitirilmiþ bunca yýlýn izlerini taþýdýkça
Bomboþtu kareleri harabeye dönerken
Baharlarý kýþa dönüþtü ruhum üþüdükçe
Savurdukça savruldum, poyraz yeli estikçe



Tutunacak dalým yoktu, uzatsam ellerimi
Düþe kalka sürünürken, dizlerimin üstünde
Feryadým figan oldu, sessizliðin kuytusunda
Soluksuz nefesimde zerre nebze kalmazken



Haykýrdým daða taþa hiç duymadý sesimi
Uçurum kenarýnda, buluverdim kendimi
Tesellim oluver dedim, anlamadý derdimi
Ýmtihaným zorluydu, bulamadým çözümü



Kafamda binbir soru kurcalarken beynimi
Artý ve eksileri, düzensizdi hesaplarken
Çaresizlik duvarlarý yüklendikçe üzerime
Altýndan kalkamadým, tüm gücüyle bastýrýrken



Hayat acýmasýz olsa da, açmalýydým gözümü
Eðik düþüremezdi gün görmemiþ yüzümü
Dimdik ayakta durup, dinletmeliydim sözümü
Son çarem olamazdý, dibi görünmeyen uçurum !



Nesrin Önem Demir
21 02 2016
Sosyal Medyada Paylaşın: