ZAVALLI ZAMAN Hüzünler üst üste gelince, Sancýlý bir bekleyiþ baþlar Saçaklarýmda… Eriyip akýverir hayat , Göðüslerimin dehlizlerine, Baharlar, yazlar, kýþlar… Börtüler, böcekler, uçan kuþlar… Ve…tüm evren evcilleþir, Nedense birden bire. Zaman hüznün sermayesi, Oysa; ölüm ve yaþam, Aþk ta ister, incelik te, Ah ! Zavallý zaman… Kendi yanlýzlýðýný bir bilse !
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.