aðzýmdan kuþ gibi kanatlanan vuslattý sevmek
her zaman ve daima hasretini arayan
yüzümü hangi duvara çarpsam
tenimden hep bir sen kýrýldý
kýrgýnlýklarýmý ne zaman içime gömsem
bir mezarlýk gibi
içimden hep bir sen dirildi
ne zaman
ölümüne yatsam yollarýna
gözlerin mermi olup üstüme doðruldu
sen hep bir can götürdün benden
ve sonra
iki can olarak geri döndün caným bana
sen diyorsam dilim titreyerek
içim dalga dalga
yaðmur yaðmur
bil ki
senin, sen hallerin var
senin ben hallerin var
ve senin sensiz
senin bensiz
senin bizli
ve bizsiz hallerin var
gök mavim dediðinde bana
benim deniz mavim akar sana doðru
yontusunda anýtlaþýr ellerimiz
kutsal bir rituele dönüþürken aþk senfonimiz
bir aþk için ölmek ne ki sevdiðim
biz yaþamayý seçmiþken bu aþk için
bütün romanlar yanar
vizyondan düþer tüm filmler
biter meþhur aþk kliþeleri
iki cihan ve dahi kayýp zamanlar biter
sus sus
duymasýn onlar
biz hep vardýk
ve hep var olacaðýz
adem’siz
havva’sýz
sadece bir elma uðruna
merkezi sen
çevresi ben
kýrmýzý
çokça kýrmýzý
sus sus maviler duymasýn!
03:25/20 Þubat/2016