Ruhumun ayazýnda dondu ilk gözlerim
Sonrasý çalýnan düþlerimin ardýndan
Yitip giden gözbebeklerim...
Sevinçli bir uyanýþ deðildi benimkisi
Annemin ölüm tarihiydi
Doðum tarihim
Sevinç benden uzaktý
Her mum üfleyiþimde
Ýçimden cenazeler kalktý...
Toplan...
Yüzünü döktüðün sebepler
Dünya için çok küçük
Durma, toplan...
Yüzüne bile bakmadýðýn insanlarýn dertleri
Senin hazin dediðin hatýralardan da büyük
Fotoðraflarda flu bir hayaldi babam
Hayalin ötesinde et kemik bulmadý
Baba kokusu hiç sinmemiþti ellerime
Çocuk esirgeme yurdunun
Bahçesine gömdüm oyunlarýmý, ellerimle
Kaçtým...
El olup,
El vermeyenlerden.
Saklambaç oynadým kaderle
Karþýma çýkan duvarlara toslamaktan
Hiç sobeleyemedim.
Can sýkýcý hayat oyunlarýnýn
Yorulmak bilmeyen ebesiydim
Aðladým...
Gözlerimi silen olmadý
Yanaklarýmýn her tuzla kavruluþunda
Ýçimden cenazeler kalktý...
Toplan...
Azrail nefesine beþ kala duruyor solunda
Þükret ki,
Yalnýz deðilsin,
Ardýnda býrakacaðýn gözler,
Keþke yaþasaydý diyecek sözler var...
Burun kývýrdýðýn ailen yanýnda her zaman
Durma, toplan...
Sevdiðini söyle onlara
Yarýn çok geç bir tarih
Terkedilmiþ çocuklarýn gözlerinden akýyor zaman...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.