YÜREĞE ZİYAN...
Ansýz, zansýz nasýl da zararsýz
Sonsuz baþa aldýðým her seferinde
Kayýt dýþý gizli bir tanýk kadar pervasýz,
Sondan baþa sardýðým
Gömüp de içine saklandýðým:
Devrik cümleler çýkmýþ yoldan bir kez
Zirvede madem meylettiðim
Gönülde hatta sevdadan türettiðim.
Emsalsiz bir gönlün hutbe bildiði,
Dokunuþuna ebediyetin her dem meyleden.
Nöbete çaðýrdýðým yarýnlarda saklý adýn,
Hicap etsem de söylerken feyiz aldýðým.
Kaç þarký, kaç dokunuþ, kaç terk ediliþ:
Hadi sav sen de sýraný rahvan gönül
Peyder pey tüketildiðini görmez miyim.
Saklý sevi dili en derinde,
Yüzümde titrek ve solgun bir gölge,
Kayýtsýzlýðýmýn yürek burkan yankýsý,
Sanma sen yine de,
Ýkrardandýr bunca sükûnet.
Muðlâk bir düþ, aþkýn týnýsý
Ve yüreðin aþý gizlice sýrdaþ bilmiþken
Yalnýz ve kor geceyi:
Tüketilmiþliðin gölgesinde yaþar yürek:
Öylece ve sessizce saf tutar raðbet edilesi bir niyaz ise
Hükmünü verir önceden hele ki serkeþ týnýsý
Yoðrulurken günden güne.
Yanýlsama sen ki heybetli bir düþün tecellisi;
Aþk yine yýkým yine devingen
Varsýl gölgelerin hâkimiyetinde
Çaldýðým kaçýncý þarkýda
Ýçinde saklý tüm nazým, niyazým.
Kanýksamak mubah, ölüm günah
Sýrdaþ bildiðim gök kubbede saklý tüm yalnýzlýðým.
Bin kelama bedel bir tebessüm
Gözlerinde kaybolduðum bitimsiz günlerin
Sarkacý belli ki savrulduðum.
Hülasa bir edim hele ki o münafýk öngörüler,
Dipsiz bir evrim her yeni gün
Yeniden þekillendirildiðim:
Belli ki mizacý olmazlýklarýn karargâh kurduðu
Cibilliyetsiz oynak insanoðlu
Aþký yadsýmýþ, günahý kanýksamýþ
Nasýl da pür neþe:
Her sözü iðneli,
Öylesine astýðý günahlar boynuna
Tanrý seyrederken sessizce.
Bir nebze de olsa taþan usul usul
Fazlasýyla yorgun, bitap o telaþýn.
Hanidir bir tezahür iken yetim yaslar,
Gönülden ýrak olmasa da
Nedamet yüklü fýsýltýlar:
Kâh girdabýnda kâh gönül tezgâhýnda
Ve fazlasýyla asýlsýz bir günce,
O muteber hayli tekin olmayan bir tecelli mi yoksa
Sözüm ona revnak kýmýltýsý,
Çýkmýþken ipliði pazara tozutmuþ devranýn.
O revnak kýskacý, demli gölgeler iken çýkan ayyuka
Ve nazarýnda soluduðum güleç bir akþam
Hani olur da çýkmam sabaha.
Güncemde þerh düþtüm hayata;
Debdebeli ahkâmlarda soluklandýðým
Ýçli bir öfke misin yoksa bu denli akla zarar?
Hani olur da kývranan bir buðu penceremde
Ve yalýtýldýðým dingin günler iken
Nasýl da huzur bulduðum…
Anbean yoðururken zaman,
Tefekkürdeyim madem her an,
Asla da piþman olmam
Varsýn yüreðe ziyan bu hükümlü devran…
Güdümünde telaþýn
Ve pür-ü pak sefaletin,
Yoksul bir hane efkârý yâd eden,
Ýnkârý ne mümkün ey aþk denen
Sonlanacaðýný bilsem de gün ermeden nihayete…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.