KALEM

Bir dilin var söyler, avazsýz sessiz,
Kara gecelerin gülleri, renksiz,
Karýþýk mevsim de zaman ahenksiz;
Ýçinden kervanlar geçip gidiyor.
Yaþlý çýnarlarý biçip gidiyor…

Kelam, durmak bilmez sadýr da darda,
Kötüye isyanlar sinede, zarda,
Ne baharlar gördün borada karda;
Meydanlarda yansan dumanýn tütmez.
Asýrlýk derdine derman kâr etmez...

Gaipten hazýrdan yazar durursun.
Ýçimi daðlayan sözün son kurþun.
Sen insaný habersizce vurursun;
Tetiðe dokunan parmaklar bitmez.
Senden baþka kimse menzile yetmez.

Pusuda bekliyor kalleþ süvari,
Hakikat kulaðý gayri de sâri,
Hilkat garibesi doðuþtan ari,
Ýçinde ki âdem etme dur diyor.
Tümce darýlmayýz hadi kýr diyor…

Sözde etkisizsin çoðuna göre,
Karýn da doyurmaz sendeki töre,
Tüm hain bakýþlar dönse de köre;
Aþkýn, ýstýrabýn kimseye yetmez.
Çalýsýz bahçelerde bülbüller ötmez…

13.02.2016
Abdurrahim KÜÇÜK

Sosyal Medyada Paylaşın: