GÖÇ
Daha dün geldin bana, köküme toprak gibi
Dalýmda tomurcuklar daha açmadan soldu
Ne ben akarsu oldum, ne sen çaðlayan, deniz
Henüz caný olmayan bir parça et’ti beniz
Girecektin kanýma, açacaktýn çiçekler
Sevinmeyi beklerken, susuverdi böcekler
Mâdemki göçeceksin saadet konaðýmdan
Surlarýný yýk da git, mutluluk otaðýmdan
Küllerimin vedasý sana yoldaþ olacak
Hevesli kanatlarým uçmayý unutacak
Geliþin rüzgâr idi, gidiþin tûfan oldu
Dallarýmda tomurcuk açmadan hazan oldu
Uçuþan saçlarýný, topladýn bohça gibi
Al yanaðýn sarardý hazanda bahçe gibi
Can ruhun beklerken, kaçýrdýn onu benden
Kuruttuðun dallarýn yaprak, rengi tenimden
Mâdemki göçeceksin saadet konaðýmdan
Surlarýný yýk da git, mutluluk otaðýmdan
Hasretine susarken dolu vurdu bengimi
Benim derdim çaresiz, sen bulursun dengini
Abdurrahim Küçük
___________________________________________________________________________
Bengi : Sonu olmayan hep kalacak olan, ilimsi, ebedi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.