EFSANE…
Kurþunun yarýþmaktan utandý
Hedefe ulaþmakta sabýrsýzlanan
Sadakta ki oklarýn
Nöbet deðiþiminde
Avazý daðlarýn yankýsýnda pusuya yattýðý yerlerde
Yel yorgun
Gül solgun
Bülbül bitkin dururken
Sonsözü söylemeden…
Güneþ, izin almadan çekip giderken
Veda etmeden güne
Söylem olarak kalmak bir tek
Kulakta küpe
Bellekte uhde olarak…
Her þey yorulurken yorulmadan
Yakmak kendini
Bitmiþin gözbebeðinde
Daraðaçlarý asmakla
Tüketirken günahlý kullarý
Kaybolan yýllarda tüten
Harabe bacalardan
Ýz olmak
Kaybolan gözyaþlarýnda
Sevgiye tutsak…
Dallar yeter artýk deyip
Ýsyan edercesine yaradýlýþa
Salarken kendini arzýn rahmetli kucaðýna
Usanmýþçasýna görevinden…
Yeni bir uðraþ
Çýlgýn bir sýçrayýþ aramadan
Kimi Kimsesi olmayan gecelerde…
Yollar, pabucu yarýmlardan
Vadiler, yetim ýslýklarýndan kýrgýn
Derman ararken;
Son aðýtýný yakmak için
Kaybolan düne
Yepyeni bir günde
Yepyeni bir baþlangýç bulmaya didinirken
Heveslenen
Kuþ konmaz ot bitmez çöllerde
Ne varsa beklerdi âlemde
Kuru dudaklarýndaki çatlaklara merhem
Yýlgýn ayaklarýndaki takatsizliðe ilham olup
Alýp götürür diye…
Tarihi onla baþlatýp
Varsa var
Yoksa yok oluþuyla avunurken
Ayak vuruþlarýnda yer küre
Kafa atýþlarýnda dünyanýn titrediðini
Yürürse her þeyin yürüdüðü
Konuþunca duyan kulaklarýn saðýr olduðunu
Cesaretin, sahavetin hepsinin onda
Açarsa çýkýný he þey sevindiðini bilmek.
Serçe kuþlarý, ibibikler
Sürüngenler…
Kurmuþken saltanatýný
Atlas sadrýmýn ortasýna
Farkýna varmak gerekirmiþ
Her sabah gün doðup batsa da
Gece tüm süflileri bile baðrýna bassada
Her yolun bir baþý bir sonu varmýþ…
Ýnsan suretinde yaratýk olmaktan baþka
Eþrefi mahlûkata Namzet olmaya deðer
Kendinden baþkasý için,
Ocak baþlarýnda anlatýlýp dinlenilen Efsane
Hayattayken;
Eþelenen topraktan çýkmasý beklenen kahraman
Yoksul ekmeðine katýk
Memattayken;
Sevgilinin kucaðýnda uyuyup
Saltanat sürmekmiþ
Aslolan meðer…
03.03.216
Abdurrahim KÜÇÜK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.