Ne diye geziyorsun alýcý kuþlar gibi? Ölüm çek git baþýmdan, derdim zaten dað kadar. Karþýma çýkýp durma yorgun yokuþlar gibi Kýrýlmadý dizlerim, sürünerek gitsem de Her gece karanlýða bürünerek gitsem de
Þimdilik yaþýyorum en ölmemiþ sað kadar Ölüm çek git baþýmdan, derdim zaten dað kadar.
Abdalýn ömrü sende abasý bende iken Aþka aþýk olmanýn çabasý bende iken Yalnýzca ismi deðil cabasý bende iken Ne diye kararsýn ki semanýn ýþýklarý? Daha çok seyredecek gözlerim aþýklarý.
Eskise de saatler devrilmiþ bir çað kadar Ölüm çek git baþýmdan, derdim zaten dað kadar.
Kimsenin görmediði geç fark edilmiþ yazla Bin rüku, bir secdenin verdiði derin hazla Belki ben benim diye sunulmuþ imtiyazla Karanlýðý ömrüme yar diye sunsan bile Var ettiðin korkuyu bir lütuf sansan bile
Nefes dediðin ceza kýrk boðumlu bað kadar Ölüm çek git baþýmdan, derdim zaten dað kadar.
23.03.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.