Acı içinde kıvranan insanların kurbanı oldum

Gidiyorum
Azalarak kayboluyorum gözlerinde
Katý bir macun diyarýna
Sözün yakýldýðý esmer bir çoðrafyaya düþüyor yolum

Gölgemi sýrtlayarak
Gönlünün tozlu yollarýný son kez adýmlayarak
Yara almýþ ayaklar,çakýllardan yürümüþ...

Sonsuzluðu yudumlayarak
Yýldýzlarýn olmadýðý diyarlara
Bir ben bir de tek ýþýðým olan ’meh’...

Kuytu karanlýklarda gizlenmiþ beyaz karartýlar
Bilinmez bir kurþunun kurbaný oldum
Sessiz adýmlarýn altýnda ezilen yol
Ýnsafsýzca yakýlmýþ ateþin son közleri oldum

Bulantýlar var göz bebeklerinde
Yamuk çapraz ayaklar üstünde cebelleþmek
En önemsiz kýrýk bir havanýn içinde
Salonun dibinde pencere köþesinde
Belki bir gün bodrum kenarlarýnda

Taþýdým taþýndým
Yar olamadým sustum
Suskunluðumla kaldým
Bir kaç sahipsiz tekmenin
Acý içinde kývranan insanlarýn kurbaný oldum...


Vahdeddin ARPAG


Sosyal Medyada Paylaşın: