Beni þimdi keþke Bisikletimin olmamasý ya da yamalý giymem mutsuz etse, Kaybettiðim 100lük gazoz kapaðýna uzuldüðüm kadar üzülsem Sobelenen ilk ben olsam Ya da yakan toptaki kadar yansa caným. Bir yaným hep çocuk, Ama acýlarýmýn son baharýný yaþýyor Büyüdükçe Hicbir mutluluk kargýya sarýlmýþ macunun verdigini vermiyor Acý olan acýlar masumhane yaþanmýyor Yaþýmýn yorgunluðunu yaþýyorum desem Cocuk yaným sesleniyor daha büyümedik diyor Bir insanlara bir de ecele tahmini varýþ zamanýma bakýyorum Deli olmak lazým hayata katlanmak için Akĺým kesmiyor Hýzlý giden atýn yelesi rüzgara kapýlýr derim ben Bana ne pisliðinden kapýldýk bir rüzgara, dinmiyor... Goygoya verdik kendimizi Takarsak hayat affetmiyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Günay Gümüş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.