Çürük

Kimseye bir zararimiz yokken yazan zararlar,
Düþeþè atýpta yeki buldugumuz zarlar,
Taaa! küçükten yedigimiz azarlar,
büyüdükçe çürüttü merhametimizi

Dilimize dokemedigimiz yerinde laflar
Koynumuzda beslenen tatlý yýlanlar
sergiye çýkmýþken bütün manzaralar
insansýzlýk tablolarý yordu bizi

Yoruldum’u bedene yoran boþ kafalar
Gerçekliði kesinlik kazanmýþ safsatalar
Anlaþýlmak umudu ile yapýlan tekrarlar
ezbersizlere harcattý gencligimizi,

Tüketti insana dair sevgimizi....


Sosyal Medyada Paylaşın: