Henüz yeni açmýþken gözlerimi senle hayata
bu ezginliði,bu kýrgýnlýðý, bu yenik duyguyu öðretme...
Kahve tadýnda hülyalar sunan o mazlum bakýþlarýný
benden çevirme...
Doymadan daha o güzel gözlerine
sessiz bir gidiþin haritasýný düþürme fincanlarýma
gitme !..
Canýmýn acýsý dilime vurur
yazdýðým her mýsra
seni de, beni de vurur.
Bir iç yangýnýnda kaybederiz herþeyimizi,
Ýmdatlarým cevapsýz kalýr...
Martýlar küser bindiðim tüm vapurlara
Bir baþýma kalýrým bu diyarlarda,
þehrimiz düþman olur bana, gitme !
Seni soranlar,
yüreðime basa basa gidiþini
vicdansýzlýða yoranlar olur...
Her adýmýmda gölgeni arar gözlerim.
Her köþe baþýnda hayalinle yüz yüze gelirim...
Þu kýsacýk aný kazýyýp beynime,
takýlý býrakýp aklýmý cevapsýz nedenlere, gitme !
daha þimdiden intiharlar kuþandým boynuma,
Hava çok soðuk, kaným donuyor
Anla !
Karýncalar yoldaþým olur,
kim kaldýrýr yerden baþýmý?
Keder yastýðým, hüzün yorganým olur
Üþürüm sensiz,
düþerim sensiz,
gitme !
Bu kadarý fazla gelir kalbime
Ölüme susarým sensiz,
zaten her iþim , sen yanýmda yoksan nedensiz...
Sebepsiz kalýrým, gitme !
Ellerim, ellerin yokken üþür, gitme !
Bencilliðim, sen’cil olur ;
karþýlaþýrýz yerli yersiz
Gözlerinden yaþ gelir, dayanamam gitme...
Biraz otur, gitme !
Biraz bak yüzüme, gitme !
Biraz düþün, gitme !
Söz bitsin, þiir bitsin
Sen hiç bir zaman bitme...
Biraz daha kal, gitme !
Biraz daha
biraz daha gitme !
Remzi KURNAZ