Merhaba Yüzü Güzel Kadýn...
Yokluðun
Yok/luðum oldu...
Ve içimdeki sen/lik yok olurken parça parça,
Beynimin her köþesine kazýnmýþ izler býraktýn.
Baþardýn !
...evet
Sana bir þiir sözüm vardý...
Ýçinde mutluluk, içinde yarýnlar
Ýçinde dün ve bu günler olacaktý.
Olmadý!..
Çünkü bu kalem, benim deðil
Senin ellerinde bilendi...
Ve yinede unutma
Ellerimle iþlediðim
Gerçeklerin aynasýdýr bu yazdýklarým...
Sana yaptýklarýndan
Telefonun ucunda aptalca bekleyiþlerimin aslýndan...
Sustuðum, gördüðüm
yani kýsacasý bildiðin gerçekleri anlatmaktan men ettim kendimi...
Çünkü her anlatýþ, bir baþka aydýnlanýþ olacak içimde,
biliyorum...
Asýl Gücüme giden ne biliyor musun?..
1.Avuçlarýnýn altýna
sayfa sayfa cenneti alarak,
onu sayýsýz yalanlarýna þahit gösterirken, aklýndan geçenler!
-Hepsini Biliyorum.
2.Seni seviyorum dediðin adama söylediðin, rengarenk dünyalar...
Ve yarým kalmýþ bir bina gibi
Terk ettiðimiz, gözler önünde çürüyüp giden
Sahipsiz sancaðýmýz
Aþk!
3.Beni, duygularýný doyuran bir öðün sanman,
hep acýktýðýnda kapýmý çalman ve
Seni bu denli kutsal bir aþkla seven adamý,
hak ettiði gibi kalbinde deðil,
çantanda eski bir saat gibi taþýmandý.
4.Sana olan sevgimi,
þefkatimi ve baðlýlýðýmý bildiðin halde hiçe sayman yetmezmiþçesine,
bunu zaaf olarak görüp defalarca kullanman,
Gerçeklerin, itibarýný yok etmek için kurduðun oyunlarla,
bana paranoyalar yaþatmaya çalýþman...
5...
Neyse... Deðmezsin !
O kurnazlýk için kullandýðýn zekan
Bu kez, bunlarý anlamaya yarar umarým...
-Þimdi senden son isteðim,
Birazdan ara onu
Ve deki, gururla;
Ben senin için
Avuçlarýma býrakýlmýþ,
vicdanýma güvenen bir kalbi parçaladým.
Ben senin için tertemiz bir aþký yerlere çaldým
ve beni ölürcesine seven bir adamý,
hiç acýmadan mahvettim.
Onun bütün gücünü ondan aldým...
Bir daha asla sevemeyecek kimseyi, bundan eminim...
Çünkü
Yaralarý vardý...
Çünkü ben onun, o yaralarýný sarmayý deðil,
yepyeni yaralar açmayý seçtim.
Ona, yaslacaðý omuz deðil, ateþ oldum...Yaktým!!!
Yetmedi, yarýnlarýna perde oldum, karanlýklara boðdum.
Yetmedi inancýný da aldým elinden!
O Bir daha kolay kolay ayaða kalkamaz.
Gözüm kapalý inandýðým ve güvendiðim adamdý o...
Hani yangýnýn ortasýnda kalsak ve tek þansýmýz olsa,
kendinden önce beni kurtarýrdý...
Hatta seni bile !
Vicdanlýydý
Aðlayýþýma dayanamazdý...
Bunu bilirdim...
her seferinde bu silahýmý çekmekten
ve kabuslarýndaki uçurum olmaktan çekinmedim...
Ben onun mezarýný,
yalanlarýmýn inanmayý seçtiðim doðrularýyla kazdým.
Seni çok bekletmedim ama
o beni çok bekledi telefonun ucunda...
O hiç ben gibi olamadý...
O, sen gibi olup
Yalan olduðunu bildiði þeylere
hiç bir zaman inanamadý!
Paylaþamadý beni...
Çünkü hiç bir menfaati yoktu bende.
Sen dudaklarýma bu kadar yakýnken,
ellerimi, tenimi hissederken o kokuma hasretti
ve kokumu bile,
alnýmdan öpeceði gün helal bildi kendine.
O beyaz bir tabloydu, bense ne çizeceðini bilmeyen ressam...
Karaladým durmadan,
O’ysa yapma diye yalvardý, durmadan...
Ona bir türlü öðretemediðim tek þey beyazdý, pembeydi...
O Bana hep þeffaf oldu...
Ama ben onu
Rengarenk yalanlarýmla
boðdum.
Yýlmadý,
Denedi...
Ve ben her denemesinde
Her ayaða kalktýðýnda
Onu Sevgisinden yakalayýp, bir kez daha nakavt ettim.
Onu boðduðum yalanlar denizimde
Hiç bir doðrumla liman açmadým ona...
Açamazdým...
Çünkü her gerçek, zincirin ilk halkasýydý, yapamadým.
Onu oracýkta,
Yalnýzlýk içinde
Göz göre göre ölüme terk ettim.
Ve sayýsýz kurþundan geçen kalbi
Daha fazla dayanamadý...
Öldü ! De...
“Senin için, öldürdüm onu” de...
Dün ondan, ilk defa bir yalan duydum,
güya ilk boþlukta baþkasýný bulmuþ...
Ama bilirim, canýmýn yanmayacaðýný da bilse
bunu yapmazdý, yapamazdý...
Tek gayesi tüm bunlarý yaþattýðým halde,
benim için kolaylýk saðlamaktý.
Ve senden de bir isteði varmýþ;
-Bana çok iyi bakacakmýþsýn...
Ben onu hiç anlayamadým ama
belki sen anlayabilirmiþsin...
Bunca acýya,
Deðmeliymiþ’ de...
Ona yaþatmayý baþardýðým, onca acýnýn
Mükafatý Sensin’
O kefaletini ödedi...
Þimdi sýra Sende’
De...
...Þimdi ayrýldýk iþte!
Elveda yüzü güzel, yüreði kirli kadýn!
Hoþça Kal/ýn...