FELAH'A GİDER
FELAH’A GÝDER
Hayasýz ellerin pörsümüþ gülü,
Ben, seni gönlümce büyütemedim.
Ne yýllar tükettim deðirmenim de !
Gene de sensizliðimi öðütemedim.
Bir gülüþü bin cihana bedel mahbup’um,
Ben senin çýðlýklarýný dindiremedim,
Sen “ben”ler büyüttün ziba çehren de,
Ama ben o suretini güldüremedim.
Özüm de, sözüm de hasret yanýðým…
Ben, içimde ki nar’ýný söndüremedim,
Mah Cemal’ini gördüm rüyalarýmda,
Yolundan, yolumu döndüremedim.
Hazan’a tutulmuþ yaprak misali,
Hafif bir rüzgar da titrer ellerim,
Suya hasret çatlamýþ bir toprak gibi,
Yokluðuna aðýt yakýp susar dillerim.
Durmaz, bu gönül belki dergaha gider,
Belki de feryad-ý figanla bir ah’a gider,
Tutup mahbup’unun kirpiklerinden,
Sýrat-ý Müstakim den Felah’a gider.
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.