Akran tutup bir dizi neþeyi çerçevesine
Pervazlarýnda uçuþan rüzgarlara aldýrmadan
Ve eþiðini çiðnetmek pahasýna aklýnýn
Açtý kanatlarýný
Aldýðý verdiði ne kadar adým varsa hayata
Kimsiniz diye sorduðu kimlikli kimliksiz
Onca yüzü çaðýrýp almýþtý içeri
Buyurgan gözlerini dikerek üzerlerine
Sokaðýný gözlediði her mevsim
Daha bir kocamýþtý
Hayat eskisi elleriyle tutarken ellerini dostlarýnýn
Ve bir yumruk gibi sýkýlýp
Kapanýrken düþmanlarýna
Ne cümbüþlere þahit olmuþ
Ýlan ý aþklarý saklamýþtý koynunda
Bir iftira korkusuyla otururken evin hanýmý eþiðine
Ne çok göz göze gelmiþti kem nazarlarla
Bertaraf etmek için
Ýçi gül bahçesi kadar sýcak kokardý
Karanfilli kelimeleri susmazdý hiç
Dýþarýda belli belirsiz aþklara nispet
Kararlý ve sevinçli severdi
O kapýydý
Dik durur ve asla eðilmezdi
Þimdi makbul bir dua olmak adýna
Bakýyor ama az konuþuyor
Uzaklarýn toz topraklý yollarýna
Þiirsel bir fýsýltý gibi sokulurken yanýna
Ölüm hükmünü vermiþti ömrünün
Daha çok üþümesin diye evin adamý
Buz gibi bir demir kapý dikecekti
Caný kadar aziz bildiði
Saklý sýrlarýna aldýrmadan