Çocuklar ile Muhabbetlerim
Ýki çocuðum var amma
Ben bizim büfeden çikolatayý
Dört beþ tane alýrým
Diðerleri karýmla bana deðil
Komþu çocuklarýna...
Karþýna al uzun uzun büyük insan gibi konuþ
Seviyesine in saygýyla eðil
Bilakis alçalmaz yükselirsin.
Maç yaparýz bazen zibidiler ile,
Ben hep kaleye geçerim,
Hepte bana beþikten gol atarlar;
Sonra da gülmekten yerlere yatarlar,
Ahmet amcanýn beþiðinden gol attýk diye...
Hele bir üç yaþýnda Meleknur kýzýmýz var,
Adý gibi dünyada ki meleklerden.
Öpücüðü verir yanaklardan çikolatasýný alýr,
Ahmet amcasýna koþaraktan.
Kendi çocuklarým gibi severim,
Diðer çocuklarý da
On beþ dakkayý geçmez,
Bir çocuðun kalbini kazanmam,
Ben onlarýn tatlýlýklarýna güzelliklerine dayanamam.
Sokak çocuklarýnýn hüzünlerine,
Acýlarýna, yoksulluklarýna hiç kayýtsýz kalamam.
Onlara deðil ana babalarýna kýzarým,
Kýzýnca da iþte böyle þiirler yazarým...
Onlarýn beni sevmesini beklemeden,
Severim onlarý ben koþarým peþlerinden
Çikolata mý yediler sakýz mý çiðnediler
Anlarým diþlerinden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.