Babaannem Sadiye Hanım

Aylar önce,annaneme þiir yazmýþtým.
Þimdi babaanneme yazmasam;
Darýlýr bana,
Osmanlý kadýný,Sadiye haným,bu da gelsin sana...

Hayatýnda hiç doktora gitmedi,
Hastalýk için;sadece kulaklarýný yýkatýrdý,
Ara sýra Gata’da,
Amcam o zaman görevde Albay’da...
Soðuk kýþ gecelerinde,
O zamanki sobalý evimizde,
Bize bilmeceler sorar,masal anlatýrdý,
Yüreðimize sevgisini,milim milim damlatýrdý...

Artvin iþgale uðradýðýnda,muhacirliðe gitmiþ,
Çocuklarýnýn iki üç tanesini yollarda kaybetmiþ.
Az gürcüce,az rusca,birazda ermenice bilirdi...
Hep anlatýrdý bize o yýllarý,
Geceler koyumu koyu,
Acý,yoksulluk diz boyu...

Ne sigara,ne alkol,
Seksen yýl bilfiil abdest ve namaz,
Niyaz dua,
Ömrünün sonlarýnda biraz biraz,
Aksar oldu namaz,
Takýlýrdýk bazen,
Müslümanlýktan emekli olunmaz amma,
O olmuþtu galiba...

Bir acý kuvveti vardý o yaþta þaþardýnýz.
Bazen amcamla,babama;
Ki o zaman altmýþlý yaþtalar.
Aðzýnýza elimin tersiyle bir vurdummu,
Zerzebil ederim derdi,
Sabahlarý süt içer,
Fýndýðý cevize karýþtýrýp yerdi...

Enflasyondan haberi yoktu,
Bayramlarda bize yýllar boyu,
Hep ayný parayý verdi...
Bazen incitmeden iþletirdik yerdi;
Bazende o bizi iþletirdi,
Hemde ne iþletme beterdi...

Eve televizyon gelince,bir müddet bakmadý.
Yaþlýlýðýnda bile,
Hiç bir þeyi kafaya takmadý...

En son doksanbeþ yaþlarýnda,
Amcaoðlunun düðününde horon oynadý;
Vurda geç bacým diye,
O yaþta bile hayata doymadý...

Gönlümüze taht kurmuþtun sen,
Rahmetli babaannem...

Sosyal Medyada Paylaşın: