Yalnýz geçen bu ömrün her uykusuz gecesi Aynalar çeker beni sorguya Ne seven o adam var þimdi Ne gölgesini omuzunda duyduðun el Ne dal yeþil Ne de gök mavi Ne sularýný içtiðimiz mahalle çeþmesi var Ne de gölgesinde konuþtuðumuz çýnar Þimdi anlýyorum ki boþ yere üzülmek de manasýz Ne gücüm var sevmeye yeniden Ne de yüzüm mezarýna bir demet çiçek getirmeye Bilmem bekliyor musun ama Bu gün sevgililer günü
Ýþte böyle gelip geçiyor burada zaman Zaman deðil aslýnda ömrün en güzel çaðý Ölüm denen dalga beni de aldý alacak Ýhtiyar oluyorum ihtiyar Yapayalnýz sensizliðin karþýsýnda Uyuyorum yaðmur Uyanýyorum yaðmur Bitimsiz bir ýrmak akýyor gözlerimden Baðrýma basarken ayrýlýðý Gelecek günlerin acýsýný duyuyorum þimdiden
Ýnsan özlüyor bazen Azraili Yaþayacaðýna böyle kör toplal Gelsin alsýn diyor emanetini Ne bahanesi var çalýþmanýn Ne de erken çýkmanýn iþten Ve ne de hüznünü gizleyecek gülümseme Karanlýk basar yüreðini Her þafakta ipe götürür sabahlar Bin kez ölür de insan bir gün yaþamaz Gitmek mümkün olsa da gitsem der Ama nereye Ne gitmem mümkün Ne de gidilecek yer var O’ndan baþka
Bir yaný recm edilmiþ bir umut Bir yaný ölüm gibidir ayrýlýðýn Yaþadým sayýlýr mý bilmem Bulmak mýdýr kaybetmek mi Saymazsam seni
Sevdiðin bir böcektir þimdi karafatmalarla yaþayan
Kadir YILDIZ ÞUBAT 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir YILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.