Sine hûn, gözler bungun, derbederlik diz boyu,
Bakýþlar çisentili, gam savruðu yâr, yaran;
Diriliþ soluðuna yetmez olmuþ can suyu,
Kök çýnarýn umudu, tufan emsal bir boran...
Ýç burkan serzeniþim ruhlarý karartmasýn!
Mezalim dibe vurdu, tana sancýlý ufuk;
Bakar kör ahrazlýklar yüzleri sarartmasýn!
Turkuvaz yaðmurlarý bekliyor Altýn Oluk...
O rahmetle deprenir evrenin ar damarý;
Aklýmýzýn örsünde çað demiri tavlanýr;
Cinlerinden kurtulur Türk’ün algý pýnarý,
Düþleri tuzaklayan tepegözler avlanýr...
Ulu günün öncesi gerilim emen faylar,
Bunca gamý çekemez, zulmün zevali yakýn;
Iþýk soy kanatlarla rüzgâr yele gök taylar,
Gem azýda þahlanýr ve baþlar kutsal akýn...
Özgüvene dayalý bilge duyarlýlýkla
Ýrfan derinliðinde kayýp tacý buluruz;
Ýman, marifet, ihlâs, azim kararlýlýkla
Eþkýyalarý kovar, Dünya’ya þah oluruz...