Sevgi, yalan dünyada, bilinmeze açýlan bir yolculuk. Aþk bu üstadým! Ne insanlýk dinliyor, ne yasa ne hukuk. Umursar mý bu uðurda insan, kaný aksa oluk oluk. Ayrýlýkta býçak yarasýndan farksýz, aldýðým her soluk.
Aþkýn mahiyeti zor, tutarsýz ve tek taraflý olmasý. En güzel yaný ise, tüm benliðine büsbütün dolmasý. Ölecek birinin ne kadar iþine yarar, tüm çabasý. Býrak boþ kalsýn bari, mümkünse gönlümün son odasý.
Aþkýn acýsýný çeken insan, olgunlaþýyor bu doðru. Aþkýn kendisi, bile bile avuçlamak deðil mi koru. Aþýksan, çýkarmýþ olman gerekir elden, sonsuz konforu. Bu yolda cevapsýz kalmaya mahkumdur, en kýymetli soru.
Yazan: Eza - Berkefti
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eza Berkefti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.