Zü
EFENDİM
----Sana vurgun yüreðim, seni andýkça onar.
----Sensiz günü neylerim, sensiz yüreðim donar.
----Sabrý senden öðrendim, zulmedene gülmeyi,
----Gönlü güzel her kulu kardeþ bacý bilmeyi.
----Bilgimi yaymak için hep seni örnek aldým.
----Güzellikte, iyide sanki ummana daldým.
----Seni bilir de insan kalýr mý ki hiç yaya,
----Öðrendim öðreneli yangýným bu sevdaya.
----Yüreði gafletliler hor baksa da bu aþka,
----Gönlümün köþesinde yerin baþkadýr baþka.
----Bir güneþ gibi doðdun, pas tutmuþ gecelere,
----Doðru yolu gösterdin akýldan cücelere.
----Sana aþýk yüreðim, yalnýz sana râm oldum.
----Gelsin cümle belalar, nasýlsa devam oldun.
----Hazan vurmuþ baðýma bahar bahar aç da gel !
----Kararmýþ gönüllere yýldýz yýldýz saç da gel !
----Kül olsun hicrânýnla, yansýn kavruk yüreðim !
----Bir nazar et ne olur, budur ancak dileðim !
----Sana uzanan eller ancak kendini yakar.
----Görmek istemeyen göz, sadece bön bön bakar.
----Seni almýþken RABBÝM kanadýnýn altýna,
----Gülüp geçmez miyim ben, düþüncenin HALTýna.
----
----O`NA VURGUN YÜREÐÝM, O`NU ANDIKÇA ONAR.
----O`NSUZ GÜNÜ NEYLERÝM, O`NSUZ YÜREÐÝM DONAR.
-----Gelin
1--02--2007
Kýrþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.