Bir mektubunda “”Buralarý çok soðuk Zemheri soðuklarý vuruyor baðrýma Üþüyorum N’olursun gel Bakýþlarýnla ýsýt üþüyen özlemlerimi” Demiþtin ya Ben de üþüyorum buralarda Hem de iliklerime kadar Islýk çalarken poyraz dýþarýda Ben Yine buðulu camlardan seyrediyorum Seni yitirdiðim bu þehri Biraz sonra Yine el ayak çekilecek sokaklardan Saat on ikiyi vurduðunda Uyuyacak koca þehir Ama ben Ve baþý boþ sokak köpekleriyle kediler Olacak sokakta
Bazen Alkole veriyorum kendimi Sýzýnca unuturum diyorum Ne sýzabiliyorum gönlümce Ne de seni unutuyorum O kara gözlerin dikiliyor karþýma Kahroluyorum Aðlýyorum Haykýrýyorum Sonra Biraz sakinleþince Hayaller kurmaya baþlayorum yeniden Bu bahar Görmeye gitmeliyim diyorum Hem de haber vermeden Sürpriz olsun diyorum Bir tatlý duygu sarýyor ruhumu Gülmeye hasret dudaklarým gülümsüyor Gözbebeklerim parlýyor Aynaya bile farklý bakýyorum o zaman
Ama günler geçtikçe Þartlar deðiþiyor Engeller sarýyor dört bir yanýmý Baharlar bitiyor Ben bitiyorum Ah þu mektuplarýn da olmasa Çýldýrýrdým mutlaka Akþam eve döndüðümde Defalarca Tekrar tekrar okuyorum, kokluyorum Dalýp gidiyorum senli anýlara Alkolün yapamadýðýný Mektuplarýn yapýyor sevgili Uzandýðým Mektubunu okuduðum yerde Uyuyup kalýyorum Açýkta kalmaktan, uyuþan bedenim Kas katý kesilirken Ben gülümsüyorum Ben gülüyorum sevgili
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.