DİLEMMA XIII

kýsýk bir sesle seni
toprakla kirlenen bir kar tanesi gibi
kayýp ve en yükseklere kurulan þehirlerde
bir yaðmurla seyrettim.
aðaçlarýn zifaf semasýydýn
açýk tenli bir nefestin ömrüme
telli ve duvarlý bir gelinliðin atlasýnda
kýtalara bölündün þehre þehre


yüreðin ilmeklerine, kemikli düðmeler gibi geçtin
vazgeçilmez bir tan aðartýsýydý bu
dövülen su deðildi tokmaða
daðýldý buðday gibi yokluðun
en asi rüzgarlarda
ürkek ürkek yürüdüm
bir çay dökümüydü þu gökkuþaðý
bizim dediðimiz çay buðusu hani
elimizin gölgesinde çocuklarýn
bir kavuþmayý seyrettiði


bir yüreði kancalar, üþümesin diye kanatýr mý
kanatýr
ýslýk ýslýða terlediðimde anladým
ellerinden yenice bir ýhlamur süzülüyordu
bir nevazil hummasýnda
þeker tutan parmaklara deðdiðinde ellerim
bir uçurumun intihar sesiydi ellerin
bir ses nefeslendim
bir nefes akýbet gibi neþrettim ayrýlýðý


ten yalazý
aklýmýn ebemkuþaðý ringinde
ellerimde bir kýrmýzý çizgi, bir mühür kabzesi gibi
er-razi ýþýðýnda geceleri
aþktýn
bir kýþ güneþiydin
bir ayrýlýktýn iþte
yaþadým.
yakardým....yakardým
kýsýk bir sesle seni



Ahmet Serdar OÐUZ



Sosyal Medyada Paylaşın: