HIRSIZ

HIRSIZ



Dilimde tüy bitirdi, tüketti nefesimi
Tutuþturdu sinemi yaraladý her sözü.
Yangýnýnda kül etti yaþama hevesimi
Huþumu alýp gitti ama doymadý gözü.



Diken dolu yollarda yalýn ayak dolaþtým
Sýrtýmdaki yükümle umut daðýný aþtým.
Çaresiz kalýverdim gerçeklerle savaþtým
Düþümü alýp gitti ama doymadý gözü.




Bir zamanlar mutluydu benimle hislenirdi
Aza tamah etmezdi sevgimle beslenirdi.
Geceden sabaha dek üstüne yaslanýrdý
Döþümü alýp gitti ama doymadý gözü.



Tenceremi, tavamý, duvardaki sazýmý
Melul melul meleyen kara gözlü kuzumu.
Ekmeðimi, suyumu, þekerimi, tuzumu
Aþýmý alýp gitti ama doymadý gözü.



Her sabah doðan güneþ gözlerinde batardý
Ne bensiz uyanýrdý ne de bensiz yatardý.
Göðsümde duruyordu, sessiz sessiz atardý
Taþýmý alýp gitti ama doymadý gözü.



Hiç haber yollamadý vefasýzlar yurdundan
Annem helva kavurdu bu sevdanýn ardýndan.
Aklým kafatasýmý terk ederken derdinden
Baþýmý alýp gitti ama doymadý gözü.




Masallarla avuttu, ninnilerle uyuttu
Adýna aþk dediðim koskoca devi yuttu!
Ah ne yaman hýrsýzmýþ gözlerimi kuruttu
Yaþýmý alýp gitti ama doymadý gözü.




ELÝF KESKÝN KARABULUT..../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
AÐUSTOS / 2011

Sosyal Medyada Paylaşın: