AH MİNEL AŞK !

AH MÝNEL AÞK !



Kaybolduðum andýr yâr, sýrrýna vardýðým an
Gecenin son düþüyle, gel hüznümü arama.
Aþk ki; bana kýyandýr, aný sardýðým zaman
Kýzgýn kor gülüþüyle, çöreklenir yarama.
Kaybolduðum andýr yâr, sýrrýna vardýðým an.




Belki de ötüþüdür; þen bülbülün dilinden
Süzülüp pýnarýndan, deðince yanaðýna,
Kan damlayan sevdanýn oyalý mendilinden
Adanan gözyaþlarý, varýnca sunaðýna,
Belki de ötüþüdür þen bülbülün dilinden.




Heyhat! Dinler mi sesi, duyar mý hýçkýrýðý?
O asuman inlerken aydan ýþýk saçýldý!
Bin parçaya bölünen simada cam kýrýðý,
Karanlýk ufka doðru, o perde de açýldý,
Heyhat! Dinler mi sesi, duyar mý hýçkýrýðý!




Þimdi sussun duymazsa elde kalana dönüp
Gözünü yumsun sonra, o yolda seyir etsin.
Tutuþup yanmýyorsa sevda külünde sönüp
Arýnýp vav halinden, son halini seyretsin!
Þimdi sussun duymazsa elde kalana dönüp.




Karanfil buðusudur, masivadan nükseden!
Rahmete ermek için, terk ettik aþiyaný.
Ah yârin sinesinde pervasýzca raks eden,
Neþter vurgusu deðil sevdanýn cüzzam yaný.
Karanfil buðusudur, masivadan nükseden...




Ol Elif ki nicedir; yalvarýp yakarmasýn,
Melâmet Hýrkasýný, kim giyecek sýrtýna?
’Þulesi vursun yârin’ Diyorken bakar mýsýn,
Sözlerinde hezeyan, yüreðinde fýrtýna.
Ol Elif ki nicedir; yalvarýp yakarmasýn!



ELÝF KESKÝN KARABULUT..../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ....
2005/ ARALIK


Þiirime nefesiyle can veren ’ Turgay Coþkun ’ abime teþekkürlerimle...

Sosyal Medyada Paylaşın: