BU KADAR ACIMASIZ`MIYDI?
Yanmýþtým, yoktu bana senden ötesi!
Þu ömrümün acý, buruk neþesi olmuþtun.
Kýrýlmýþ, kopmuþ gülümün kuruyan bedeni,
Dikiþ tutmayan hayatýmýn sanki efsunuy`dun!
Dikildim aynanýn karþýsýna, sade baktým!
Bir ben vardým orada, gözlerimi açtým.
Açtým bir daha baktým ama tek ben vardým.
Bu kadar`mý acýmasýz`dý aynalar sarsýldým.
Hiç oturmadan o size bakan balkona çýktým.
Bekledim saatlerce seni görürüm diye!
Yoktun sen o gün, balkona hiç çýkmamýþ`týn.
Gece oldu saat ilerledi ayaza çýkýþtým.
Her ayaz bu kadar mý acýmasýzdý, yanlýþ`mýydým?
Üþüyen, titreyen bedenimi senle sarmýþtým.
Ama her geçen saat bir hezeyana kapýldým.
Hangi vakitte söner acaba hayat ateþim!
Bilirim söner`de sen gelir`miydin sevgilim?
Eðer olur gelirsen ayakta gör diye,
Kendimi size bakan taraf çivilemiþ`tim.
Bu kadar acýmasýzdý, sevmek senle öðrenmiþtim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.