HAZİRAN SESSİZLİĞİ

Vanasý bozuk düþlerin duracaðý hiç yoktu bu aralar,
Damladýkça çýkan sesin sinir bozuculuðu üstümde iken daha
Kapý çalýyordu hemen peþin sýra,
-’Anlamlandýramadýðýmýz þeyler hakkýnda ne çok düþünüyoruz’ diyordu kapýdaki ses,
Sahi ölümden öte köy var mýydý sahil kasabasý?
Yine sorguluyordum iþte hayatý,
Oysa akan su lavabo deliklerinden öyle tereddütsüz akýp giderken-
neden benim aklým takýlýp duruyordu bu düþüncelere anlamýyordum,
Anlayýp karara varmak gibi bir isteði de yoktu vardýyasý dolmuþ kalbimin,
Yorulmuþtu nede olsa,
Çok sevdiði kelebekler bile intihar etmiþti
göðün o mavi tavanýna asarak kendilerini
Nasýl severdik biz,nasýl sevmeliydik birini?
Ýstediðim sorudan baþlama þansýný vermiyordu ki hayat bana!
Biteceði yoktu fikirlerin morfini,susacaðý yoktu aklýmýn gel gitleri,
Bir ihtimal deðil miydi zaten bu kadar þeyi içine katan,
Bir çöl kuraklýðý deðil miydi aþký içinde kum taneleri kadar küçük kýlan..
Hangi mevsimden geldin sen fakir yüreðime?
Kaç duraðýn puslu camlarýna ismimi yazdýn yalnýz baþýna?
Yalnýz baþýna evet!
Kaç ölüm yalnýz bitmiyordu ki karanlýk bir topraðýn altýnda.
Sessiz ve yanlýþ giden yollarýn gün batýmýný sevmiþti kalbim.
Seni de sevmiþti oysa kalbim,
Aklým,fikrim,,ellerim,gözlerim,ruhum..
Herþeyim seni öyle sevmiþti ki.
Gecenin gündüze kavuþmayý beklemesi bile halt etmiþti yanýnda.
Çok acýyordu sevgim,çok acýyordu aþkým.
Aþkým çok seviyordu haziran da geliþini..

Elif YILMAZ /04.02.2016/10:06


Sosyal Medyada Paylaşın: