ELVEDA YAŞAM
Bir ev çiziyorum düþlere
Dýþý sýrf pembe içi denizden gökten daha mavice
Boyuyorum demirlerini bazuka mermisi düþmüyorlarýn özlemiyle
Rengi çocuk
Yürekte çocuk kalsýn
Büyümesin diye
Odalar çiziyorum içine
Ýki belki üç oda
Kocaman ferah bir salon evin orta yerinde
Ne misafirler aðýrlanýrdý daha kimbilir minderlerin hürmetinde
Çay demleniyor olaðan keyfiyle ocaðýn en aceleci gözünde
Her ihtimale açýk kederler demleniyor öbür gözün gizinde
Ekmeðe azýk zeytinleri dolduruyor kaseye evin hanýmý
Bir anne çocuk temizliyor odalarý evlerin adeti bu diye
Çocuklar
Çocuklar yayýlýyor evin her köþesine gövdeleriyle
Gömüyorlar duvarlarýn taþtan derisine kahkahalarýný
Ki onlar gittiðinde
(gidecekler/gidiyorlar)
Ve yýkýldýðýnda seslerini hapseden duvarlar
Bir sabah kahvaltýsýnýn neþeli selametinde
(Olmasý gereken)
Hesabýný nasýl verecek tetiðe basanlar
Su içen yýlana dokunmayan kültürün sahibi kim ki
Neden ölüyor çocuklar
Mutlulukla ne ilgisi var Cemal Süreya bu roketlerin
Ne ilgisi var kahvaltýnýn ölümle
Bu ev
Bu serseri odalar
Bu onursuz sokaklar
Yeþile düþman
Gülüþe düþman
Ýnsana düþman hafýzasýna kilitlenip
Yazýldýlar tarihin kýrmýzý sayfalarýna
Güzelliðe diyet diye
Saklayamaz ki çocuklarý kedere yazgýlý evler
Þövenist ýrkçý
Aslý kapitalist
Kimliksiz þimdi vahþet
Üstlenmiyor ölümleri yorgun taþlar
Yükselir göðün utançlý göðsüne
Aðýtlar
Çýðlýklar
Kanatýp maviyi
Tuzu kurumuþ gözleriyle aðlar toprak
Neden yaðmur az yaðar bu coðrafyalarda düþün
Sen ki samimiydin korkarken
Bana dokunmayan bin yaþasýnlarla ey hayatta kalan
Yaðmaz yaðmurlar
Bulutlar kaçar çünkü bu vatanýn aðulu acýsýndan
Sýcak doðar güneþ buralarda
Anaç bakýþýyla kucaklar aþaðýdakileri
(Onunda düþünde çiçekler açar)
Ve þaþarak yaþamý örten kine nefrete
Güneþ yeþiline kýyar
Yakar göðsünü ateþiyle
Önce kendini yakar
Çocuk yüzleri düþer
Henüz yaþamaya mahkum zamanlarýn ahýndan
Memleket bizim Nazým usta bizim de
Yüreðimize memleket nerede
Nerelerde dolanýyor çocuk öldürmeyen bulutlar
Küçük tüpün üstünde karýn doyurmaya
Eskiden yemek yapardý analar
Bu medeniyet dediðin ne menem þey
Küçük tüpten bomba yapýp insan kaný demliyorlar
O sözüm ona vatan
Vatana toprak
Topraðýnda hayat isteyen adamlar
Herkesi
Herkesi öldürüyorlar.
Yaþamlar iki dudak arasý
Yaþamak zor zanaatmýþ meðer
Ve ölmek nasýl da kolay
Ýþsizim diyenin canlý çaresizliðinden
Etik deģ;ermiþ deyip maval okuyor tuzu kurular
Kaþýkla verdiðini kepçeyle alýyor
Asgari de anlaþýp
Perde arkasýnda azami emek sömürüsüne göz kýrpanlar
Savaþtan bozma sokak aralarýnda
Evciliði yeniden icat edecek neredeyse
Terinden sinek besleyen boyu bir karýþlar
Sonu yok mu umuda patlayan ahlaksýz egeli botlarýn
Su alýyor deniz
Ýnsan utandýrmayan
Maviyi utandýran mülteci dramlardan
Memleket bizim de
Dünya kimin be Nazým usta
Öldükçe büyüyor
Büyüdükçe doymuyor mezarlar
Topraðýn kara aklý hep yaþayan da
Aklý hep canlarda
Nereye kadar
Neye kadar
Alimler keþfetti çoktan
Ruhumuzdan kirleniyor sular
Kirleniyor hava çok geliþmiþ aklýmýzdan
Kýsaldýkça kýsalýyor yüreðin ömrü
Ruhlar komada
Ömrünü uzatsan bedenlerin
Ne fayda ey þaþkýn insan ne fayda
Hýþýr hýþýr gýcýr gýcýr büyüyor
Ýnsandan insana varýlmaz kaðýt uçurumlar
Otuz beþ yýla sýðdýr evlatlarýný ademoðlu
Hadi dene kim sýðar kim taþar
Unuttun deðil mi
Balýklarý kýskandýran o muhteþem hafýzana bir bak
Nereden geldin
Nereye gidersin fazladan
Ýnsan ki hep sil baþtan
Gidenler dönmeyecek gittiði suskunluktan
Ve asla
Savaþlarýn acýsýný unutmadý
Unutmayacak hiç bir toprak
Anýyorsun ölülerini asýrlarýn tozlu geçmiþinden
Hala kederli gözlerinle
Öyleyse neden
Yaþanacaksa en baþtan
Öðretin nedir ki ey insan
Tarih dediðin hep tekrar hep tekrar
Elveda diyor kýyamete nispetçi yaþananlar
Elveda sana ey erguvan gözlü yaþam
Saadet Yýldýrým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.