Cennet…

.
Taklit, kopya huyu hýzla ürerken,
Kalýr mý âlimle cahilin farký…
Ezberci zihniyet hüküm sürerken,
Döner mi uygarca düzenin çarký…
.
Ýnanç tacirinin bidat tezgâhý,
Satar sevap diye þirki, günahý…
Düþürmeyiz amma dilden Allah’ý,
Hep hileden yana kalpteki þarký…
.
Tek kiþi çaðýnda arzda tekmiþiz,
Asýrlar boyunca baþý çekmiþiz…
Ortak akla karþý nalý dikmiþiz,
Kuru çünkü bizde düþünce arký…
.
Beyninin içinde akýl-izan yok,
Tahsilin ucunda ilim-irfan yok…
Ýþinde, gücünde ölçü-mizan yok,
Haktýr “Müslüman’ýn” hüsrana garký…
.
Eski Hicaz’daki nice örf, adet,
Þimdi bize dini hayat, ibadet…
Gelmek istese de huzur, saadet,
Bulamaz hurafe sisinde barký…
.
Ya “küffara” sadýk uþak oluyor,
Ya dünya yükünde eþek oluyor…
Ya da silahýnda fiþek oluyor,
Cahil “mümin” baþka neye yarar ki…
.
Görmeyiz bir türlü sefil hali biz,
Ne þeytan, ne þerre karþý galibiz…
Utanmadan bir de lütfe talibiz,
Cennet sanki aciz insanlar parký…
.

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…