İŞ BİLEN GÖÇEBE
Yaðmur almýþ göçebenin çadýrý,
Yorgan kilim serilmiþler güneþe…
Çocuklarýn parlar esmer baldýrý,
Üçtaþ ocak þiþler konmuþ ateþe…
Neþe geldi bomboþ duran arsaya,
Oruç ayý göz dikmiþler parsaya,
Tüm kazançla girecekmiþ borsaya,
Ben anlamam þaþtým kaldým bu iþe…
Naylon almýþ kýl çadýrýn yerini,
Sürme çekmiþ haným bekler erini,
Ýpek mendil almýþ siler terini,
Yedi davul vermiþ yedi kardeþe…
Merkep deðil kamyonetle göçermiþ,
Þarap ölmüþ artýk viski içermiþ,
Hazýr giymez terzi özel biçermiþ,
Çok cömertmiþ hiç bakmazmýþ üç beþe…
Kulak verdim iþin bilen yamana,
Közde etler ses kattýlar dumana,
Cantekin der; uyamadým zamana,
Ben küreði hep salladým beleþe…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.