İNSAN ÖZÜNÜ YİTİRME
Bel baðlama bu Dünya’nýn mülküne,
Ecel gelir sorar bir gün halýný…
Can daðlama haram katma yüküne,
Teneþirde imam okur falýný…
Malýn olsun insan özün yitirme,
Gözün doysun eþi dostu bitirme,
Sevgi götür beddualar götürme,
Gömülmeden bölüþürler malýný…
Hep almaya alýþtýrma elini,
Çalýþanýn sakýn kýrma belini,
Ak emeðe salma zulüm yelini,
Yedirmezsen yerler miras balýný…
Hep hak yerdi küfrederdi Sezar’a,
O oburu dün gömdüler mezara,
Oðlu bugün malý sürdü pazara,
Mezarýnda kim temizler çalýný…
Cantekin der; kimler kaçmýþ ölümden,
Söyle kimler hayýr görmüþ zulümden,
Adaleti hiç kaybetme bölümden,
Tabutuna kimse atmaz þalýný…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.