İNSAN DEĞİLSİN
Viran olsun otlar düþsün hanene,
Ýnme insin kurtlar düþsün sinene…
Kýran girsin yayý düþmüþ çenene,
Geldin girdin güzelliðin kanýna…
Kökü gitti el attýðýn her dalýn,
Yakýnýndan sen geçmezsin helâlýn,
Çoðu canda sebebisin melâlin,
Leke oldun insanlýðýn þanýna…
Kaþýnýrsýn uyuz olmuþ gibisin,
Saldýrgansýn kuduz olmuþ gibisin,
Kiþilik yok moloz olmuþ gibisin,
Hayvan bile almaz seni hanýna…
Çok bencilsin sinekten yað kaparsýn,
Domuz yapmaz huylarýna taparsýn,
Doðru bilmez yanlýþ yola saparsýn,
Karanlýksýn dürüstlüðün tanýna…
Cantekin der; var git benden uzaða,
Tilki bile düþer senin tuzaða,
Aman bakma çamdan düþen kozaða,
Ateþ düþer ormanýn dört yanýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.