Aşk Yüreğimizdeki Kibirli Haz

Kendimi fersahlarca uzaða atýp
Gökyüzünün doðurgan aynasýnda
Saçlarýný taramak isterdim þu an
Ateþe atýlmýþ otlarýn yanýþýný izleyip bir köþede
Üþümüþ çocuklarý ýsýtmayý dilerdim
Hýzla akan zamanýn her gününde
Sana yeni günaydýnlar derleyip
Bir çoban kavalýndan yayýlan gün naðmeleriyle
Ellerini koklayýp, öpmek isterdim

Bir nefeste seni dilemek vaktidir þimdi
Bir baþka yýldýz seçerek kendimize
Gündüz ile geceyi ayýrsak birbirinden
Utkusuz yaþanmýyor yârim
Kayýp gidiyor ellerimizden anlar
Kayýp bir þehri kucaklar gibi
Bütün insanlarý sarar gibi
Seni kucaklamayý isterdim þu an
Hangi otobüsün camýnda isen
Hangi koltukta oturuyor isen
Fark edip onca kalabalýk içinde seni
‘Hoþ geldin’ diyerek
Özlemli bedenimi tenine bastýrmak isterdim

Bana sevdalarý yakýþtýrma gül yüreklim
Çok uzaktaki sýrça bir kafeste mutluluk
Mimoza bakýþlarýnýn kumlarýný getirir rüzgâr
Çýlgýn bir kaçýþ sendeki, küsmüþsün yaþamaya
Kendi gölgenden kaçýþýnla öldürüyorsun beni
Sadece kendinle olmayý seçmiþsin yaþamdan
Umutlarý hasat etmiyorsun doðurgan tarlalarýndan
Seni düþündükçe, gönlündeki sevileri özledikçe
Bir dairenin içinde kayboluyorum ben de
Yatýyorum, kalkýyorum iðreti kafesimde
Belki sonumu bekliyorum ayný dairenin içinde

Buruk ve acýmýþ bir testide þarapsa hayat
Hüzün dilimizde devasa bir lezzet
Aþk yüreðimizdeki kibirli haz
Bir damlasý bile baldan tatlý hicaz
Yalnýzlýk sürmüþsün gözlerine, yoksa naz mý?
Ne sesimi duyuyorsun yar, ne cismime razý


Selahattin Yetgin




Sosyal Medyada Paylaşın: