şiar

bütün derdim bitti derken yaþanacak bir güz kalmýþ
ahvalimi sorgulayan görsün bir tek özüm kalmýþ
iyi kötü bey paþalar insan denen beþer þaþar
bir yüzünü göremeden ikinci bir yüz takarmýþ

her telini güle kessem aþklar yollasam köþklere
demim sunsam has bahçeden içirecek kimim kalmýþ
varam gelem su baþýna þekil iþlensem döþüne
aþýma yudum istemem gönül gözüm kör mü kalmýþ

her sarayýn bahçesi var türlü çeþit akçesi var
yeyip içip hep göçerler arda viran tahtlar kalmýþ
her nesneyi suret sanýp insan gözüyle bakanlar
nefsi hakime danýþtým yandý dedi külü kalmýþ

hak yolunda þaþ kalanlar nefsin satýþa sunanlar
görünen sefil yaþamda kimler derki aþk yaþanmýþ
dalýndan gonca koparýp yerli yersiz paylaþýrlar
gitti geldi zulm eyledi has bahçemde gözü kalmýþ

kalp aynasý göstermeze kul olmayýp þuh bilmeze
kýyan kýymýþ içi yanmýþ harý mecali kalmamýþ
þimal rüzgarýna sordum gönlü uçmuþ ben demeze
bir daha gören olmamýþ ardýnda þiarý kalmýþ
30. 01. 2016 anlýk 10.55
Sosyal Medyada Paylaşın: