hani? hani; ellerin nerede? gözlerinle ýsýtmadýn beni yine bu sabah bu sabah yine boþluða merhaba dedim yine umarsýzca saldýrdým rüyalarýma soðuk mu soðuk bir günaydýn dedi gözlerim uyanýnca kaybolan rüyalarýmdaki sana þimdi heryerdesin ruhumu ýsýtan hayallerinle tutamýyorum tenini ellerimi gezdiremiyorum saçlarýnda ýsýtamýyorum tenimi gözbebeklerinde fakat tenim zemheri yaþýyor olsa da senden uzaklarda biliyorum biliyorum ki varlýðýn sevda yüklü sen de zamanlara isyan ediyorsun sen de takvim yapraklarýný hüzünle seyrediyorsun sen de yanýyorsun benim gibi ve sen de ölüyorsun her sabah günaydýn dediðinde sabaha
hani? hani; gözbebeklerinde öleceðim günlere ulaþabilsek günaydýn bile demek istemem o zamanlarda elvedalar bile mutluluk verir bana biliyor musun? ellerin ellerimde ve gözbebeklerimde o sýmsýcak bakýþlarýn yaþarken acý bile duymam sevdiðim bu dünyadan öbürüne uçarken...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.