DUAYA KALIR

DUA’YA KALIR
Kýrýlganlýklarýma aldýrma sen benim,
Fay hattýmýn,bol artçý depremlerinde,
Enkaz altýnda sadece ben kalýrým…
Yalnýzlýðýn tenhalýðýna düþtüðümde bile;
Hasret yüklü gecelerin tiryakisi olurum...
Avuçlarýmýn yýldýzlara yükseldiði ,
Murekkebin kaðýda damladýðý, bir vakitte.
Gece, hüznün doðum sancýlarýyla,
Kangren olmuþ özlemin en aðýr yürüþüyle,
Geleceðe bakan efsunlu yönlerimi,
Kirpiklerinden süzülen ýþýklar altýnda ararým.
Kabuk baðlamaz,onulmaz yaralarýmýn…
Perdelediði mavilikler de,
Aþkýn hammadesi gibi kalýrým ortalýk yerde…!
Yýrtýk postallý sokak sarhoþu gibi,
Düþ filimlerinin baþ aktörü olurum sanki ?
Dönüp baktýðýmda, çýkmaz sokamýnýn baþýna,
Esmer yanaðýnda yaðmurlarýn çið sesi,
Dudaklarýnda taze bir bahar nefesi.
Gül dalýna konmuþ bülbül hevesi.
Gözlerinden ab-ý hayat akan cennet deresi...
Tebessümün içimde, bir içim sudur...
Ara da bir kurak tenime dokunur,
Ve ben… o zaman çekerim gülüþünü içime.
Dilimde aþk þarkýlarý terennüm eder.
Ellerime vuslat kýnalarý yakýlýr.
Avuçlarým ise; ebediyyen duaya kalýr…!

M.Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: