Hani sokaklar sessizliðe çalar da ardýndan yaðmur gelir ya. Bir kerede ben sensizliðe boðulurken çýk gel yanýma. Ve saat sevdaya her yaklaþtýðýnda neden acýlar gelir aklýma. Aklýmsa firarda , ulaþýlmaz ütopyalarda. Hadi çýk gel, rüyalarýn arasýndan sýyrýl gerçeðe doðru. Çýk gel bi sabah ansýzýn güneþ sanayým seni. Bir kerede ay bizim gecemize doðsun. Anlamadýðýn yerlerin üstünü çiz gitsin. Býktým , usandým bu dünyadan, hep dönüyor. Hep altta kalan tarafým yoruldu çoktan. Oysa müþterekti hayat herkes için. Aðlamaya hasret kaldýðýmdan deðil. Aðlayacak bir þey kalmadýðýndan üzülüyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.