YETER
Kendimi çöpe atýlmýþ buruþuk bir kâðýt gibi görüyorum,
Üzerimde bir þeyler yazýyor ama sonumu bilmiyorum!?
Hiç kimse çöpe bakmaz,
Üzerimdekileri okumazlar!
Masanýn altý çok karanlýk ama mavi pencere de hemen karþýmda,
Yere uzanmýþ güneþ, görse bari beni,
Balkonda ne güzel de duruyor çiçekler,
Mis gibi…
Oysa ben, pislik gibiyim,
Yüzüme bakan yok;
Su yok,
Aþk yok,
Arkadaþ yok,
O yok,
Bu yok,
Þu yok…
Neyi bekliyorum ki?
Yakýn beni gitsin,
Nasýl olsa ben bir kâðýdým,
Hem çabuk da ýsýnýrým,
Kimseye de kýzmam,
Aðlamam,
Gülmem,
Ve hiç yaþamam…
Küllerimi denizlere söz vermiþtim;
Oraya atýn!
Bari onlar anlasýn beni…
Þimdi dalgalanma zamanýdýr,
Susun…
Ben konuþurken kimse gürültü yapmasýn,
Gittikçe kýsýlýyor gözlerim;
Ruhum,
Anýlarým,
Her þeyim kapanýyor!
Belki bir elvedaya salise kalýr,
Ama yok!
Ona bile yer yok,
Elde hiçbir þey yok,
Her þey sýfýra doldurulmuþ boþ bir zaman yýðýnýdýr,
Topla topla,
Sonra yine yuvarlan…
Ben býraktým;
Sakatlandým,
Ve oyunu terk ettim!..
Kimin galip geleceði omurumda bile deðil,
Üzerimde yazý da kalmadý zaten,
Susmak istiyorum ama daha susamadým,
Dilim bozuldu galiba,
Susmuyor içim,
Ýyice zýrvalandým,
Kendi kendime dolduruyorum gürültüleri,
Bak hâlâ konuþuyorum,
Yeteeer…
Film bitti…
26.03.2006/SARAY
Saat:23.02…
B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.