Sana yazdýðým þiirler, Bomboþ koridorlara yayýldý, öylece sensiz... Ve sen, þu pencere kenarýnda durup, gökyüzünü seyredebilir misin benim yerime?.. Çok uzaklardan bir “Nilüfer” düþse dudaklarýna, Bana sadece yüreðindeki sessizliði verebilir misin?.. Sana yazdýðým þiirler... Bomboþ dünyalara yayýldý, öylece sensiz... Bir dolu sevgi getirsem, sonbaharýn artan kalan renklerinden Sen yine de, saklar mýsýn o son günbatýmýndan düþen güneþi?... Þu buðday tarlasýnda oynayan sessiz rüzgârlarý getirsem saçlarýna Bana sadece, gözlerindeki ýslaklýðý verebilir misin?.. Sana yazdýðým þiirler, Bomboþ defterlerime yayýldý, öylece sensiz... Bir melodi gibi kuþlar uçuþurdu sanki sayfalarýmda... Yaðmurlarýn söyleyemediði þarkýlarý Hep ben söyledim çok uzaklardan yüzündeki suskunluða... Ve ben sana, biraz olsun mutluluðu öðretebilseydim keþke...
Dedim ya; Sana yazdýðým þiirler, Hep bomboþ kalýyordu ellerimde... Öylece, Sensiz…
09.03.2001/Cuma/SARAY SAAT–18.10 B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.