göðün perdelerini sýyýrýp ateþ yaðmurlarý saldý bulutlar
bastýðýn yerlerde zakkum çiçekleri açtý
bakarken ardýndan gözlerim çarmýha gerildi
dönmedin...
renklerin kavgasýnda saçý baþý yolundu pembenin
aç susuz can verirken kuþlar, gagalarýna yazýldý ayrýlýk þarkýsý
daðlarýn eþkiyalarý diz çöktü derviþlerin önünde
simsiyah kefene büründü ayet iliklenmiþ hýrkam
kýyametin muþtusu adýnýn harfleriyle býçak yarasý alnýmda
kapýyý çarpýp gidiþin tarihin en büyük ezber bozaný
bilmedin...
çocuk gülüþlerim hoyrat dudaklarýn sakýzý
sunaðýnda kurban bekleyen tanrý öfkesi yalnýzlýk
yüzüme asýlan katil ruhlarýn ölüm fermaný sessizliðin
yýlanýn zehri nefesim, nefesim kan düþmanlýðý
kaþlarýn meydan okumanýn dar sokaklarý
önünde diz çöken yüreðime basýp geçerken
yalandanda olsa kaderimin yüzüne
gülmedin...
güneþim sökülürken þuh kahkahalarýnda
titreyen baharýmý boðazlayýp, boðazlayýp titreyen baharýmý
öldürmedin
avuçlarýmda can veriþlerin duasý oldu adýn
ölmedin...
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.