Gelme!

kayýyor düþ’lerim tepeden týrnaða.
tutunduðum savruk cümleler,
açýk kalan satýrlarýn kapýlarýndan kaçýp gittiler!
yokluk adýna topladýðým ne kadar ezberimde hikayem varsa.
yalýn ayak,
gittiler.



Avuçlarýna düþmüþler midir piþmanlýk
ahsenli düþ’lerime yatýrdýðým hayallerin acýsý!
vurulmuþlar mýdýr inceliklerinden,
kýrýlýp üþüdüler mi taaa iliklerinden
kopmuþ mudur beyinlerinde kýyamet.
sanmýyorum..

Pençelerime darp edilen vuruþlarýn hengamenin ortasýnda kalakaldým,
Sevmek mi,
Gitmek mi payýma düþen?


Susmak..
Çok konuþan bir uðultu içimde,
Ben kaç kiþiyim þimdi
Ne demeliyim
.
.
.
gitmelerin ardýndaydý,
hangi hikayeydi anýmsayamadým
belki bir süre.

ve sen,
bilmem ki duyar mýsýn tüm haykýrýþlarýmý?!

sadaka býraktýðým gülüþlerimin dilencisi
cebimde yok baþka hikayem sana dair,
küs kalýr sonra kelimelerim..

sakýn gelme þimdi!


Semra’m ÖZTEKÝN







Sosyal Medyada Paylaşın: