DELİ DİVANE GÖNLÜM
Niceleri varken, ayrý duruyor
Milyonlarcasýndan farklý vuruyor
Onca çaba verdim,gayrý kuruyor
Benim deli divane gönlüm
Sanki içten içe, yanýp eriyor
Ne bir ýþýk,ne de huzur veriyor
El birbiri yoluna çiçek seriyor
Benim deli divane gönlüm
Neden beni bana mahkum edersin
Bir kötü sevdadan daha betersin
Sanki öyle durup bana yetersin
Benim deli divane gönlüm
Kiminin yalnýzlýðýna,gýptayla baktýn
Doðru yürüdüðüm,kaç yoldan saptýn
Neden kendin gibi benide yaktýn
Benim deli divane gönlüm
Yalnýzlýk,yýldýzýný baþýna takar
Gözlerim kuru,yaþlar içime akar
Güzellere küsüp,ardýna bakar
Benim deli divane gönlüm
Müze gibi gezildin,gitti gelenler
Beyaz güvercinler gibi, uçtu sevenler
Kaçýncý kez açtý yediverenler
Sen çiçeksiz kaldýn,deli divane gönlüm…T.Ç
Sosyal Medyada Paylaşın:
tuğrul çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.