KİM GÖRDÜ GERÇEKLERİ...
Günahýný görmeyen aðma bir gözken ömrüm
Gafletten perde idim kim gördü gerçekleri
Tövbesini bilmeyen kuru bir kirken ömrüm
Gözlerde damla idim kim gördü gerçekleri
Aþýk oldum bir yare sevdasýndan delirdim
Yar yolunda idama seve seve gelirdim
Fani aþk aldatýrmýþ ben nereden bilirdim
Güzelde ayna idim kim gördü gerçekleri
Hiç ölmeyecekmiþ gibi yaþýyoruz ya bizler
Hayatlar son bulurken herkes ayný yolu izler
Sevdalar gömülürken bir de titriyorsa dizler
Nefsimden gölge idim kim gördü gerçekleri
Onca yýldýr gönlüme aþk olarak ektiðim
Issýz kalan çöllere gül olarak diktiðim
Vuslat denen menzile sabýr ile çektiðim
Zamanda tesbih idim kim gördü gerçekleri
Meleklerden gözyaþý saðanaklarla inerken
Geceye küsen yýldýzlar beraberce sönerken
Sürgün ruhlar Dünya’dan öz sýlaya göçerken
Hayatta sýnav idim kim gördü gerçekleri... T.Ç
Sosyal Medyada Paylaşın:
tuğrul çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.